معنی لغوی واصطلاحی اخلاق :
واژه اخلاق در لغت به معناي سرشت است اعم از صفات بد و خوب.
واژه اخلاق اصطلاحاً از نظر دانشمندان اسلامي:
صفاتي پايدار در نفس كه موجب مي شوند كارهايي متناسب با آن صفات بدون نياز به فکر از انسان صادر مي شود.

تعريف علم اخلاق:
دو دسته است گاهي بر علم و شناخت و گاهي بر عمل و رفتار تكيه دارد.
اما تعريفي كه به هر دو توجه دارد:
علم اخلاق علمي است كه ضمن شناساندن انواع خوبيها و بديها، راههاي كسب خوبيها و بديها را تعليم مي دهد.
1-2- اخلاق توصيفي:
معرفي اخلاقيات افراد، گروهها و جوامع
روش:  تاريخي و نقلي
2-2- اخلاق هنجاري:
بررسي افعال اختياري انسان از حيث خوبي و يا بدي.
روش: استدلالي و عقلي
مهمترين كاربرد اين نوع اخلاق: ارائه نظريه اي معقول براي تبيين خوبي و بدي.
3-2- فرا اخلاق:
بررسي تحليلي و فلسفي دربارة مفاهيم و احكام اخلاقي.
 درستي يا نادرستي گزاره هاي اخلاقي در اين نوع اخلاق مهم نيست.
3- اخلاق كاربردي:
زير مجموعة اخلاق هنجاري است. اين نوع اخلاق كاربرد منظم نظرية اخلاقي در حوزة مسائل خاص اخلاقي است مثل اخلاق دانشجويي و اخلاق حرفه اي

1- 3- اهميت و جايگاه اخلاق كاربردي:
علم اخلاق علم زندگي و آييني زيستي است و ضمن بيان احكام ارزشي همة ابعاد فردي و اجتماعي زندگي آگاهانه راههاي اتصاف به فضائل و دفع رذائل را نيز نشان مي دهد. بنابراين علم اخلاق يكي از مهمترين و سرنوشت سازترين دانش هاست.

اكثر افراد جامعه بسياري از فضايل و رذائل را مي دانند.
مشكل عمده اين افراد آن است كه:
اولاً راه و نحوه اعمال احكام اخلاقي را به درستي نمي توانند تشخيص دهند.
ثانياً در هر نگاهي نمي توانند تصميم اخلاقي درستي اتخاذ نمايند.
رسالت اخلاق كاربردي:
تحليل ريشه اي فضائل و رذائل، راه تشخيص تكاليف اخلاقي و شيوه تحقق آنها در حوزه هاي خاص با تقويت بعد عقلاني فراگيران، شيوه استدلال اخلاقي در امور روزمره را به آنان بياموزانند. و ملاك و معياري مشخص براي رفتارهاي اخلاقي ارائه كند.