مقدمه:
پرسشنامه MMPI-2 بعنوان یک ابزار عینی و مبتنی بر «خود-گزارش دهی» از مهمترین و معتبر ترین پرسشنامه هایی است که با روش استفاده از ملاک خارجی تهیه شده، و برای ارزیابی آسیب شناسی روانی و خصوصیات شخصیتی در جمعیت بالینی و غیر بالینی مورد استفاده متخصصان قرار می گیرد.
فرم بلند این پرسشنامه با دارا بودن 565 گویه، در سال 1943 توسط هاتاوی و مک کینلی در دانشگاه مینه سوتا ساخته شده است. هدف از تهیه نسخه اولیه این سنجه فراهم ساختن امکان ارزیابی روانی فرد و آوردن کلیه ملاکهای تشخیصی دریک آزمون بود. چیزیکه تا آن زمان جامعه روانپزشکان، روانشناسان بالینی و مشاوران از آن محروم بوده اند و جهت ارزیابی روانی یک فرد می بایست پرسشنامه های تشخیصی متعددی اجرا می کردند.
هدف اولیه از تهیه این آزمون کارکرد بالینی آن بود، اما با گذشت زمان مشخص شد که استفاده از این پرسشنامه در تشخیصهای افتراقی بالینی مقداری جای بحث دارد. از سوی دیگر با مشخص کردن دامنه وسیعی از خصوصیات عاطفی، رفتاری و شخصیتی، معلوم شد که این پرسشنامه نه فقط برای تشخیص بالینی، بلکه برای شنامخت ویژگیهای بهنجار شخصیتی افراد و آگاهی از مثبت یا منفی بودن آگنوزی در ابتلا به اختلالات روانی خاص، میتواند موثر واقع شود. لذا در حال حاضر این آزمون بعنوان یک آزمون نیمه بالینی مطرح البته با توجه به اینکه این پرسشنامه برای جمعیت بالینی تهیه شده است، لذا در تفسیر نیمرخ روانی افراد نرمال باید دقت و احتیاط لازم بعمل آید. و با عنایت به اینکه در هر پروفایل ممکن است برافراشتگی متفاوتی با افراد دیگر وجود داشته باشد، برای ایجاد وحدت رویه و ساده کردن تفسیر نیمرخ ، نکات خاصی باید مورد توجه قرار گیرد.